anladım ki çaresizlik buymuş.. çok farklı hayatlarla tanıştığım yoğun bakımda, Rabbimin kimseyi o acılarla imtihan etmemesi için dua ederken ,hayal meyal açılıp kapanan kapının aralığından gördüğüm kardeşlerim yeniden hayatta olduğumu hissettirdi..
6 Kasım da baş ağrısı için doktora gidip, 16 Aralıkta beyin tümorü için ameliyata alındığım bu 40 gün içinde insanın hayatının bir anda tamamen değişmesini yaşadım.. bu süre içinde gönlü gönlüme düşen gönülden dua eden, varlığını hep yanımda hissettiğim aileme, eşime,çocuklarıma,sizlere sonsuz teşekkür ederim..
mekanen çook uzak olan yüreğimdeki dostlarımdan bir tebessüm sebebi...
hayatın tatlarını paylaşırken bu acıyı da paylaşmak istedim.. sadece duygularımla burdaydım.. henüz kendim yazamasam da editörlüğümü yapan kardeşime teşekkürler...
No comments:
Post a Comment